Dit onderwerp zit al een tijdje in het ‘blog-bakje’ en vanochtend dacht ik weer….hier moet ik over gaan schrijven.
Wat is dat toch met ‘ons vrouwen’ dat we, als het om een levenspartner gaat, zo vaak terecht komen in ‘het genoegen nemen met minder’.
Ik denk dat ik het antwoord er wel op weet, namelijk dat we ergens toch stiekem denken dat er van alles aan ons mankeert en DUS genoegen moeten nemen met wie er op ons pad komt.
Ben benieuwd of je het herkent?
Niet zo lang geleden ontmoette ik een leuke, goed uitziende, slimme vrouw met 2 kids, een goeie baan en een zwik aan verantwoordelijkheden.
Kortom ze had een leven met alles erop en eraan en jááren in een moeilijke relatie doorgebracht en wilde weer gaan daten. “Want”, vertelde ze, “er moet toch wel érgens op deze aardbol iemand rondlopen die mij kan liefhebben zoals ik ben“.
Haar huwelijk was behoorlijk liefdeloos geweest, zo bleek en had nogal een aantal pijnlijke momenten gekend.
Zo goed als ze zich voelde in haar werk, zo klein en niemendal in haar relatie. Ze voelde dat ze alleen met de kinderen écht beter af zou zijn.
Ze had geleden onder de onderwaardering van haar man, zijn gebrek aan aandacht voor haar en de kinderen, zijn fysieke en emotionele afwezigheid en wat het ergste was dat hij haar naar beneden haalde als het ging om bepaalde keuzes en voorkeuren die zij had voor mensen.
Haar huwelijk was haar dus niet in haar kouwe kleren gaan zitten; het had een behoorlijke aanslag gedaan op haar zelfvertrouwen.
Ze was behoorlijk ver gegaan en er alles voor over gehad om de relatie te laten werken, maar het ging gewoon niet. Want zij wilde wel hulp zoeken, maar hij niet en ‘it takes 2 to tango’.
Hier zat ze dan. Gelukkig in staat geweest om het huwelijk te beëindigen, wat al een kluif op zichzelf was geweest.
Want behalve haar eigen gedachten over falen werd deze interne dialoog ook nog ondersteund door anderen namelijk dat er iets mis met háár was!
“Zie je wel…ZIJ had minder verwachtingen moeten hebben, of had beter ‘zus of zo’ moeten reageren op gebeurtenissen. Misschien lag het toch aan haar dat hij zo vaak weg was. Was ze een minder goede vrouw, minnares, moeder als dat ze dacht”….echt er kwam zoveel voorbij, dat ik even moest slikken.
Wat was er gebeurd met deze vrouw die op werk een vooraanstaande functie bekleedt?
Die leiding kan geven, de richting aangeeft, weet wat ze wil, haar doelen kan stellen, haar huishouden runt, 2 kinderen opvoed, dat zij als het om een relatie gaat NIET zou weten wat goed of gezond voor haar zou zijn?
Een van de grootste redenen is haar BELIEF-system, in mooi Nederlands het systeem van de EIGEN overtuigingen.
Ze had allerlei ‘verkeerde’ -wat een rotwoord – dus laten we zeggen ONHELPENDE ideeën over zichzelf en over relaties.
Over wie ze was.
Hoe ze er uit zag, wat ze kon en wie ze waard was.
Heel veel onhelpende ideëen die haar totaal ontkracht hadden in de loop der jaren.
Ideeën die haar hadden laten geloven dat ze Liefde moest verdienen! Dat ze niet waard was om ONVOORWAARDELIJKE liefde te ontvangen.
Uiteraard was hun relatie vanaf het BEGIN gebaseerd op ‘werken’, op verandering van zijn beeld van haar, op het verdienen van liefde, want OP EEN DAG zou HIJ haar zien voor wie ze was, als ze maar hard genoeg er voor werkte.
Wat een leugen!
Het resultaat van hard werken, was dat ze OVERAL haar mannetje stond, maar niet wist HOE ze ZICHZELF op een gezonde en effectieve manier centraal kon zetten in haar huwelijk!
Dat haar belief-system het voor het zeggen had en niet zijzelf van binnenuit, vanuit haar eigen kompas.
So sad!
Want heus dan had ze andere keuzes gemaakt, daar kwam ze gaandeweg ook achter.
Hoewel ze wist dat er LIEFDE in overvloed is, kon ze het idee van ZELFLIEFDE nog niet onmiddellijk in praktijk brengen.
En weet je, zij is daar niet de enige in. Dat vraag inspanning namelijk maar hé…het is de moeite waard!
Want JUIST in het oefenen van ZELFLIEFDE is het mogelijk om jouw geliefde, om jouw gelijke te vinden.
Die net zoveel van jou houdt als jij dat aan jezelf kunt geven. Zo heb je hem niet NODIG. En heb je KEUZEVRIJHEID.
In stappen leerde ze in LIEFDE met zichzelf te zijn.
Overal en altijd waar zij was op dat moment.
Zo werd daten voor haar een oefening in: wie past er nu écht bij MIJ. Wie kan er, behalve ikzelf nog meer omgaan met mijn gevoelens en emoties, bij wie ben ik emotioneel veilig!?
Ze had zo’n innerlijke drive dat ze alleen nog maar wilde gaan voor the RIGHT guy en zo werd een partner vinden steeds minder belangrijk en kon ze haar draai vinden in het wel en niet daten.
En was ze gelukkig met zichzelf en haar leven, haar kinderen en haar plek in de maatschappij.
Lieve lezer, bovenstaande vrouw was ik. En ik heb er niet 1 maar 2 lange relaties overgedaan om te komen bij ZELFLIEFDE en zelfacceptatie en het doorgronden van de valse ideeën in mijn BELIEF-system.
Daarom coach ik met mijn hele hart vrouwen naar liefdevolle relaties toe met zichzelf. En wanneer je daar bent aangekomen maak dan de stap naar gezond daten zodat jij die hele fijne liefdeservaring kunt hebben!